- papaqçı
- is. Papaq tikən usta, papaq tikib satan adam. Məşədi Əhməd papaqçı idi. S. H.. Bakıda ümumiyyətlə peşəkarlar: xalçaçı, zərgər, papaqçı, saatsaz, minasaz, dəllək, boyaqçı və s. çox olardı. H. S..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
papaqçı
Look at other dictionaries:
külahduz — f. papaqtikən, papaqçı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
aylıq — 1. sif. Ayda bir dəfə olan, hər ay olan, bir ayda görülən, bir aya məxsus, ayda bir dəfə çıxan. Aylıq iş planı. Aylıq hesabat. Aylıq məcmuə. 2. sif. Bir ay müddəti, bir ay davam edən, bir ay tələb edən, bir ayda hasil olan (əmələ gələn). Aylıq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bala — 1. is. Övlad, uşaq, oğul. Ana və bala. Balalara hədiyyə. – Bala baldan şirindir. (Ata. sözü). Biçarə Məşədi Əsgər indi üç gün idi ki, gözüyaşlı ac acına balalarının əhvalına alışırdı. S. M. Q.. <Ana:> Qulaq asın, mənim balalarım, ürəyimə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
börkçü — is. Papaqçı. Börkçünün börkü olmaz, kürkçünün kürkü. (Ata. sözü) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
durmaq — f. 1. Ayaq üstə, şaquli vəziyyətdə hərəkətsiz dayanmaq. Ağacın altında kölgədə durmaq. Güzgünün qabağında durmaq. Sahildə durub dənizə baxdıq. – <Odabaşı Xudayar bəyə:> . . Di, burada niyə durubsan, buyur, gedək mənzilə. C. M.. Onlar alçaq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
külahduz — is. <fars.> köhn. Papaqçı. Yaman külahduzdan yaxşı palanduz yaxşıdır. (Ata. sözü) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
saatsaz — is. <ər. saət və fars. . . . saz> Saat təmir edən usta. Bununla belə onun bircə nəfər həqiqi dostu var idi – saatsaz usta Zeynal. Ə. H.. Bakıda ümumiyyətlə peşəkarlar: xalçaçı, zərgər, papaqçı, saatsaz, minasaz, dəllək, boyaqçı və sair çox… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sarıqlı — sif. 1. din. Başına sarıq qoymuş, başında sarıq olan, çalmalı. Bu küçənin . . başı sarıqlı axundları ilə başı silindrli ziyalıları bir müqəddərat daşıyırdılar. S. H.. Sarıqlı mollanın «cahad» haqqındakı sözləri çox adamlara yer elədi. M. C.. //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şərbaf — is. <fars.> Nazik saplardan əl ilə bafta və sair bu kimi şeylər toxuyan, tikmə tikən usta. Bir dənə dülgərimiz, bir dənə dərzimiz yoxdur. Papaqçı, dəmirçi, nalbənd, başmaqçı və şərbafdan başqa sənətkara gümanımız gəlmir. Ç.. Ərlik yekə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zərgər — sif. <fars.> Qızıldan, gümüşdən bəzək şeyləri qayıran usta. Zər qədrini zərgər bilər. (Ata. sözü). . . Xədicə beş il əvvəl bəzək şeyləri satan zəngin bir zərgərə ərə getmişdir. . S. H.. Bakıda ümumiyyətlə peşəkarlar: xalçaçı, zərgər,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
